Miasto, nawet niewielkie, jak i każda najmniejsza jego część to rzecz wielka. Nie tylko materialnie, ale przede wszystkim duchowo. Miasta zredukowane do ilościowej koncentracji mieszkańców, budynków, kapitału i funkcji społecznych oraz do przecięcia się szlaków komunikacyjnych z wyłączeniem wspólnoty mieszkańców stanowią twory quasi-przyrodnicze – dżungle strukturalnej przemocy, chaosu urbanistycznego, zanieczyszczenia środowiska.

Miasto widziane jako fenomen kulturowy to przede wszystkim wspólnota, której jakość wyznacza siła lokalnej tożsamości. Węzłami miejskości są przywiązanie do lokalnych tradycji (folkloru kulinarnego, językowego, odzieżowego), unikalnej historii miejsc (dzielnic, osiedli, ulic), lojalność klubowa kibiców, charakterystyczne dla życia miejskiego sposoby spędzania wolnego czasu i budowania sąsiedzkich relacji (kawiarnie, parki, targowiska), zaangażowanie w samorząd zawodowy, rzemieślniczy i gospodarczy, związki zawodowe oraz organizacje społeczne, i polityczne.
Przetrwanie, aktualizacja i rozwój węzłów lokalnej tożsamości zależy od jakości lokalnych elit opiniotwórczych: polityków, społeczników, nauczycieli, księży, dziennikarzy, artystów, czyli wszystkich tych, którzy mówią do większej liczby osób i są przez nich słuchani, których określamy mianem autorytetów.

Miejskość, do jakiej się odwołujemy to szczególny styl życia. Miejskość to solidarność oparta na więziach sąsiedzkich, grupowych i ogólnomiejskich. Miejskość to wolność w sferze prywatnej, a jednocześnie otwartość na doświadczenie inności manifestowanej w przestrzeni publicznej. Miasto to forum powstawania i wymiany idei. Miasto wreszcie to miejsce pracy na własny rachunek i odpowiedzialności za otaczającą nas przestrzeń i ludzi.
Nie odwołujemy się do egoizmu silnych, ale szlachetnej i rozumnej troski o dobro wspólne. Wierzymy, że Łodzianie są gotowi, aby przejąć odpowiedzialność za zarządzanie przestrzenią publiczną (poprzez Rady Osiedli), budynkami wielorodzinnymi (poprzez wspólnoty mieszkaniowe). Uważamy, że nic nie przynosi lepszych rezultatów niż oddolne zaangażowanie mieszkańców we wspólne rozwiązywanie naszych wspólnych problemów.
Wynikająca z zasady pomocniczości istota samorządu terytorialnego oznacza przekazywanie władzy obywatelom i ich wspólnotom. Do realizacji takiej polityki musimy wykształcić elitę polityczną, która instytucje władzy municypalnej wykorzysta do upodmiotowienia mieszkańców.
Wybory są najlepszą okazją do zaangażowania się tych, dla których przewodnikiem moralnym jest służba na rzecz dobra wspólnego. Dlatego apelujemy do wszystkich mieszkańców o aktywne działania w obronie i rozwoju miejskości.

OBYWATELSKA STRATEGIA ZINTEGROWANEGO ROZWOJU ŁODZI 2030+

Niniejszy dokument stanowi podstawę programową stowarzyszenia Wolne Miasto Łódź.

Spis treści:

1. Miasto
2. Diagnoza
3. Metodologia
4. Wyzwania
5. Wizja
6. Programy strategiczne
7. Samorząd mieszkańców

Wspólna odpowiedź na fundamentalne pytania o to, „czym jest miasto?”, „jakie funkcje powinno spełniać?”, „jakie są zadania jego władz?” powinna być podstawą odnalezienia języka współpracy pomiędzy mieszkańcami i władzami samorządowymi. Dla nas, obywateli, najważniejsze jest, aby Łódź była miejscem, w którym chce się i można mieszkać, pracować i rozwijać się. Pragniemy, aby życie w Łodzi dla wszystkich mieszkańców było wyborem, a nie zrządzeniem losu. Odpowiedzialność za realizację tego ambitnego celu spoczywa na wszystkich mieszkańcach i od tej odpowiedzialności ani sami nie chcemy się uwalniać, ani nie oczekujemy uwolnienia nas od niej.

Przed władzami miasta stawiamy zadanie zaspokajania przede wszystkim tych potrzeb, które nie mogą być realizowane w wolnej wymianie dóbr i usług pomiędzy obywatelami. Łódź powinna być miastem aktywnie działających obywateli skupionych w Radach Osiedli.

Zaspokojenie potrzeb i oczekiwań mieszkańców wymaga zidentyfikowania wartości, które wyznaczą hierarchię celów dla realizowanych przez samorząd polityk publicznych. Nie byłaby ona możliwa bez wspólnej tożsamości i powszechnie podzielanej wizji Łodzi, oddającej jej dziedzictwo, potencjał, stan obecny oraz aspiracje mieszkańców. Źródłem wyjątkowości naszego miasta była oddolna przedsiębiorczość. Fenomen „ziemi obiecanej” stanowi dla nas największy powód do dumy. XIX-wieczny model rozwoju miasta, oparty na rozwoju gospodarki, chcielibyśmy powielić w XXI wieku, tworząc „nową ziemię obiecaną”.  To, czego potrzebujemy, to mądre planowanie, dobre zarządzanie i nieskrępowana swoboda działania, dlatego postulujemy sanację kadry administrującej miastem i zniesienie utrudnień wymierzonych w przedsiębiorców.

We władzach miasta Łodzianie upatrują gospodarza, który zapewni w Łodzi czystość, porządek i bezpieczeństwo. Samorząd powinien, przede wszystkim, świadczyć dobrą, sprawną i szybką obsługę urzędową mieszkańców, dbać o rozwój infrastruktury drogowej i rowerowej, lokalnej zieleni, kultury i utrzymywać czystość na ulicach.

Na poziomie strategicznym celem samorządu lokalnego jest przyczynianie się do wzrostu jakości życia mieszkańców poprzez rozwój kapitału intelektualnego, społecznego i materialnego. Celem samorządu na poziomie operacyjnym jest zagwarantowanie dostępności usług, których nie zaspokaja rynek oraz tworzenie otoczenia prawno-instytucjonalnego, regulującego życie wspólnoty lokalnej. We wszystkich działaniach podejmowanych przez samorząd, dobro mieszkańców powinno znajdować się na pierwszym miejscu. Niezbędnym do tego warunkiem jest otwartość na debatę w miejsce pozorowanych konsultacji społecznych i „otwartych” spotkań na Osiedlach.

Łódź to miasto niezwykłe – owoc mądrej polityki władz Królestwa Polskiego wspartej talentem, pracą i kapitałem przedstawicieli wielu narodowości i wyznań, którzy właśnie w tym miejscu odnaleźli ziemię obiecaną dla siebie i swych dzieci. Niestety z pozycji lidera XIX-wiecznego rozwoju, w ostatnim dwudziestoleciu znaleźliśmy się w sytuacji zapóźnienia cywilizacyjnego, społecznego i gospodarczego. Stan, w jakim znajduje się nasze miasto w porównaniu do konkurencyjnych ośrodków metropolitalnych trafnie opisuje diagnoza strategiczna przygotowana na potrzeby strategii rozwoju Łodzi 2030+. W każdym obszarze wymienionym w diagnozie strategicznej jesteśmy na ostatnim lub przedostatnim miejscu. Łódź doświadcza daleko idącej degradacji i atrofii funkcji miejskich i metropolitalnych. Fundamentem, na którym możemy dzisiaj opierać rozwój Łodzi są, niestety, ruiny dawnej świetności. Szczególnie niebezpieczny dla naszego miasta jest doświadczany obecnie kryzys demograficzny i urbanistyczny. Zaburzenia struktury wiekowej i przestrzennej miasta będą miały wieloletnie konsekwencje, a odwrócenie niekorzystnych trendów może okazać się niezwykle kosztowne.

Pewnych, napawających nas nadzieją szans dostarczają potencjały, jakie dostrzec można w Łodzi akademickiej, przedsiębiorczej i artystycznej. Chociaż stan obecny nie napawa nadzieją, nie powinniśmy zapominać, że diagnozować można również przeszłość i przyszłość. W przeszłości odnaleźć możemy bogate dziedzictwo Łodzi fabrykanckiej, przemysłowej i wielokulturowej, do którego możemy dzisiaj twórczo nawiązywać. Diagnoza przyszłości wiąże się z potencjałem, jaki tkwi w Łodzi. Leży on w szczególności w niewykorzystanej przestrzeni, zapleczu wykwalfikowanej kadry pracowniczej, oddolnej przedsiębiorczości, centralnym położeniu na mapie Europy Środkowo-Wschodniej i potencjale artystycznym.

Dlaczego nie udaje się stworzyć impulsów rozwojowych dla miasta pomimo istnienia dziedzictwa, na którym można budować i potencjału przyszłości, który można wykorzystać? Odpowiedzią na to najważniejsze pytanie jest brak łódzkich elit, zdolnych wyprowadzić miasto z postkomunistycznej zapaści gospodarczej i społecznej. Zaproponowane w niniejszej strategii rozwiązania, poza zachowaniem miejskiego charakteru Łodzi, mają również na celu odtworzenie łódzkiej elity politycznej i społecznej, bez której nigdy nie staniemy się równoprawnym konkurentem wielkich polskich metropolii.

Ponieważ wyzwania, jakie stoją przed Łodzią posiadają głębokie, społeczne uwarunkowania, metodologia strategii rozwoju miasta musi uwzględniać osiągnięcie efektów na wielu płaszczyznach. Przyczyną niepowodzenia dotychczasowych zarządów miasta w zarządzaniu prorozwojowym była niska jakość lokalnych elit. Wpłynęły na nią trzy procesy: wymiana ludności po II Wojnie Światowej, degenerujący wpływ komunizmu oraz wysysanie najlepszych absolwentów szkół wyższych przez większe ośrodki miejskie. Wymiernymi skutkami tych procesów jest zarówno brak zrozumienia idei dobra wspólnego wśród elit politycznych jak i niska aktywność obywateli. Jedyną drogą odbudowania kapitału społecznego jest wprowadzenie mechanizmów doskonalenia elit: otwartej rekrutacji, pozytywnej selekcji, procesu uczenia się.

Strategia Zintegrowanego Rozwoju Łodzi 2030+ uwzględnia tę potrzebę, opierając model zarządzania wspólnotą lokalną na wolnokonkurencyjnej transmisji i dystrybucji wartości, dóbr, idei. Mechanizm konkurencji, na którym bazuje logika zarządzania miastem zaproponowana w niniejszej strategii umożliwi funkcjonowanie systemu weryfikacji nieefektywności i nagradzania skuteczności. Dobre rozwiązania uzyskają wsparcie, zaś błędne kierunki działania zostaną powstrzymane. Aby uzyskać zamierzony efekt, programy operacyjne, realizujące priorytety zawarte w niniejszej strategii powinny zostać przygotowane ze wskazaniem:

• problemów,  jakie należy rozwiązać w formie opisowej diagnozy;
• celów, jakie pragniemy osiągnąć;
• działań, prowadzących do ich zrealizowania;
• spodziewanych rezultatów podjętych działań w postaci mierzalnych wskaźników;
• podmiotu odpowiedzialnego.

Zarządzanie miastem oparte na kosztowej i jakościowej analizie osiąganych rezultatów doprowadzi do szerokiej optymalizacji jakości, wydajności i kosztów oferowanych usług. Mechanizm wolnej konkurencji będzie równocześnie drabiną pozytywnej selekcji dla najbardziej aktywnych obywateli, wymuszając na wszystkich uczestnikach życia społecznego zwiększenie zaangażowania i doskonalenie własnych organizacji i oferowanych usług. Zapewnienie wszystkim podmiotom równych warunków do świadczenia swoich usług podniesie jakość życia Łodzian, zapewniając optymalną pod względem kosztów i dostępności ofertę usług (m.in. komunalnych, artystycznych, edukacyjnych, sportowych, rozrywkowych).

Łódź znajduje się w relatywnie najgorszym położeniu w porównaniu do innych dużych miast. Stan zapóźnienia cywilizacyjnego, rozkładu gospodarczego wynikającego z upadku wiodącej gałęzi przemysłu włókienniczego oraz słabej tkanki społecznej pozbawionej kapitału intelektualnego prowadzi do następujących wniosków, zawartych w diagnozie strategicznej: „Silne strony Łodzi nie są w stanie samodzielnie zredukować zagrożeń stojących przed miastem (…). Strategia konkurencyjna powinna koncentrować się na eliminowaniu oraz minimalizowaniu wewnętrznych słabości, aby w przyszłości lepiej wykorzystać szanse płynące z otoczenia i sprawniej wykorzystać okazje zewnętrzne”.

Stan rozkładu tkanki miejskiej Łodzi, skutkujący zanikiem funkcji metropolitalnych doprowadzi w perspektywie kolejnych dekad do zaniku powiązań regionalnych wewnątrz województwa oraz powiązań krajowych z największymi polskimi miastami. Priorytetowymi celami powinno być zatem zatrzymanie procesów dezurbanizacyjnych, depopulacyjnych i starzenia się społeczności lokalnej.

Większość problemów, z jakimi boryka się Łódź wynika ze złego zarządzania. Dla osiągnięcia realnej zmiany obecnego, nie najlepszego stanu rzeczy, należy przyjąć założenie o potrzebie stopniowej zmiany sposobu zarządzania miastem. Dotychczasowy model opierał się na zwierzchniej roli samorządu, będącego jednostką prowadzącą szkoły, placówki kultury, szpitale oraz komunalne przedsiębiorstwa usługowe. Jednocześnie urząd miasta był podmiotem prowadzącym politykę informacyjno-promocyjną, organizował wydarzenia i imprezy, inicjował nowe kierunki, prowadził działalność regulacyjną i kontrolną.

Zmiana metodyki zarządzania powinna zakładać profesjonalizację zarządzania, wymianę elity urzędniczej i szeroko rozumianą sanację polityki publicznej. Fundamentem rozwoju Łodzi powinni być obywatele skupieni w Radach Osiedli, przy zachowaniu przez władze samorządowe prorozwojowej i regulacyjnej roli.

Celem niniejszej strategii jest wskazanie dostępnych narzędzi powstrzymania zapaści demograficznej i urbanizacyjnej Łodzi oraz sposobów poprawy sytuacji gospodarczej miasta.

Priorytetowe wyzwania dla miasta, wiążące się z zagrożeniem zaniku funkcji miejskich to:

1. dezurbanizacja, starzenie i wyludnianie się społeczności lokalnej;
2. zła sytuacja gospodarcza, skutkująca m.in. niskimi płacami i niską jakością życia;
3. słabe powiązania infrastrukturalne z regionem, resztą kraju i Europy;
4. organizacyjna niezdolność samorządu miasta do zarządzania prorozwojowego.

„Nie próbujcie dogonić Europy. Nigdy jej nie dogonicie. Spróbujcie raczej pokazać jej niedojrzałość i stwórzcie własne kryteria.”
Witold Gombrowicz

Jako dumni obywatele miasta Łodzi, korzystający z niezwykłego dziedzictwa – przemysłowego, kulturowego, architektonicznego i artystycznego – chcemy stworzyć najlepsze warunki do życia dla nas samych i naszych dzieci. Łódź XXI wieku – nowa ziemia obiecana – to przede wszystkim dobre miejsce do życia, które każdy z nas chce wypełniać taką treścią, jaką odnajduje we własnym wnętrzu. Pierwszeństwo w nadawaniu kształtu życia społecznego należy do obywateli. Wobec władz samorządowych stawiamy konkretne wymagania i konkretny zakres ingerencji.

Odpowiedź na wyzwania, jakie stoją przed naszym miastem wymaga strategicznego zarządzania, popartego diagnozą potencjałów oraz szacunkiem dla dziedzictwa przeszłości. Wizja miasta musi wyrażać zarówno historyczną tożsamość Łodzi oraz aspiracje jej mieszkańców. Fabryczny krajobraz Łodzi, istniejący do dzisiaj w świadomości zbiorowej, jest częścią lokalnej pamięci i tożsamości. XIX-wieczna wizja ziemi obiecanej w wykraczała poza obszar działalności gospodarczej, dostarczając mieszkańcom możliwości nieskrępowanego rozwoju i samorealizacji we wszystkich sferach życia.

Charakter Łodzi w równej mierze określa dążenie do nowoczesności, poszukiwanie własnych, awangardowych rozwiązań, swoboda działalności artystycznej i kulturalnej wbrew istniejącym schematom. Tradycyjna architektura miasta industrialnego kontrastuje z modernizmem XX wieku i nowoczesną sztuką, która odnalazła dla siebie miejsce właśnie tutaj. Łódź jest zatem miastem, w którym jak nigdzie indziej zostały pogodzone sprzeczności. Zdolność Łodzian do otwartości i akceptacji różnorodności określa nasz unikalny charakter. Tradycja współżycia wielu kultur w jednej wspólnocie oraz dążenie współczesnych mieszkańców do podniesienia jakości przestrzeni publicznej i własnego życia prowadzą do sformułowania wizji miasta na zasadzie dialektycznego połączenia dwóch przeciwieństw: zielonego miasta i nowoczesnego przemysłu.

 

Wizja Łodzi 2030+ to miasto zintegrowane wzajemnie sprzężonym rozwojem nowoczesnego przemysłu i technologii, terenów zielonych, przyjaznej przestrzeni i aktywnych obywateli.

Marka Łodzi powinna opierać się na wizji drobnej przedsiębiorczości, samodzielności, innowacyjności i oddolnej aktywności. Miasto powinno prowadzić i wspierać działalność promocyjną służącą przyciąganiu turystów, zagranicznych inwestorów i artystów. Równocześnie, władze miasta powinny skupić się na budowaniu wizerunku miasta bliskiego tożsamości jego mieszkańców, z którego będziemy mogli być słusznie dumni. W XXI wieku, Łódź powinna łączyć globalizm z lokalnym patriotyzmem.

W celu zachowania funkcji miejskich władze Łodzi muszą wdrożyć szeroki i dogłębny program naprawczy, który powstrzyma procesy degradacyjne i umożliwi mieszkańcom Łodzi konkurowanie z innymi metropoliami regionu Europy Środkowej. Strategiczne planowanie rozwoju miasta w równej mierze powinno uwzględniać oddolne działania podejmowane przez mieszkańców. Równocześnie niezbędny jest program reform w ramach urzędu miasta, co przed władzami Łodzi stawia ogromne wyzwania profesjonalizacji i znalezienia woli politycznej, dla realizacji programu naprawczego. Stałą dominantą i spoiwem podejmowanych przez władze działań winno być dążenie do harmonizowania i równoważenia potrzeb oraz oczekiwań różnorodnych grup społecznych. Myślenie o przyszłości, odpowiedzialność oraz umiejętność dostosowania się do przeobrażeń i zmian zachodzących w otoczeniu, to podstawowe kompetencje, jakimi powinny wyróżniać się władze Łodzi, aby zapewnić trwały i zrównoważony rozwój miasta w przyszłości. Trzy pierwsze, przedstawione poniżej, programy strategiczne dotyczą odrobienia zapóźnienia cywilizacyjnego miasta, a ostatni reformy urzędu miasta Łodzi.

1. Spójność tkanki miejskiej, funkcji metropolitalnych oraz struktury demograficznej;
2. Rozwój gospodarczy i zwiększenie jakości życia;
3. Rozwój powiązań infrastrukturalnych z regionem, resztą kraju i Europy;
4. Zwiększenie zdolności władz miasta do zarządzania prorozwojowego.

W celu ciągłej i kroczącej realizacji programów strategicznych poza strukturami urzędu miasta powinna istnieć jednostka publiczna odpowiedzialna za przygotowanie i monitorowanie reform. Powinna korzystać ze wsparcia sektora publicznego w zakresie doradztwa, badań i ekspertyz.

1. Spójność tkanki miejskiej, funkcji metropolitalnych oraz struktury demograficznej

Program ma na celu zachowanie miejskiego charakteru Łodzi w wymiarze urbanistycznym, architektonicznym, gospodarczym, kulturalnym i społecznym. Szczególnie istotnym priorytetem jest zatrzymanie w Łodzi absolwentów studiów wyższych, gdyż  to oni są najbardziej mobilną grupą mieszkańców. Należy wspierać rozwój łódzkich przedsiębiorstw, aby absolwenci mogli znaleźć tutaj pracę oraz umożliwić im nabywanie na własność tanich mieszkań z łódzkiego zasobu komunalnego.

Zachowanie spójności tkanki miejskiej nastąpi poprzez:

– uchwalenie spójnego planu zagospodarowania przestrzennego dla całej Łodzi;

– zwolnienie z podatku od nieruchomości inwestycji prowadzonych w ścisłym obszarze rewitalizacji;

– zrównanie podatku od nieruchomości dla całego miasta na poziomie zapewniającym dotychczasowe przychody;

– ochrona i rozwój terenów zielonych;

– zachowanie tradycyjnej zabudowy i funkcji Śródmieścia, będących podstawą lokalnej tożsamości mieszkańców. Poprawa bezpieczeństwa oraz jakości przestrzeni publicznej w centrum miasta. Rozwijanie funkcji metropolitalnych zintegrowanych ze sobą city center (finanse i gospodarka) oraz starego miasta (kultura, rozrywka, turystyka);

– inwentaryzację zasobów (stworzenie bazy danych wszystkich działek i nieruchomości w oparciu o aplikację Geographic Information System);

– rozbudowę infrastruktury technicznej w obszarze zabudowy miejskiej zmierzającą do pełnego uzbrojenia terenów inwestycyjnych i wielorodzinnych budynków mieszkalnych.

Zwiększenie jakości przestrzeni publicznej nastąpi poprzez:

– zarządzanie przestrzenią publiczną przez Rady Osiedli, wspólnoty mieszkaniowe, spółdzielnie, spółki zarządzające parkami przemysłowymi, podmioty prywatne;

– wsparcie powstawania i działalności wspólnot mieszkaniowych i Rad Osiedli;

– zagospodarowanie (tymczasowe lub docelowe) nieużytków miejskich jako terenów zielonych;

– zwiększenie ilości Rad Osiedli, bezpośredni wybór przewodniczącego rady na krótką kadencję z pełnym wynagrodzeniem, z zapleczem lokalowym i urzędniczym. Bezpośredni nadzór, własny budżet i pełna odpowiedzialność za:

• zieleń (nasadzenia i utrzymanie zieleni);
• czystość (sprzątanie ulic, placów i nielegalnych wysypisk);
• małą architekturę (z możliwością współfinansowania przez mieszkańców);
• bezpieczeństwo (zamawianie patroli Straży Miejskiej, Policji lub firm ochroniarskich);
• organizację ruchu drogowego (głos doradczy);
• inwestycje drogowo-kanalizacyjno-rekreacyjne w ramach konkursów (realizowane przez UMŁ);

– władze lokalne skoncentrują się na koordynacji działań obywateli oraz zarządzaniu parkami i terenami rekreacyjnymi, aby zagwarantować pełną dostępność wysokiej jakości usług ekosystemów.

Zachowanie zdrowej struktury demograficznej zostanie zrealizowane poprzez:

– realizację programu „Młodzi w Łodzi” zakładającego przyznawanie na własność mieszkań dla młodych małżeństw planujących zamieszkać na stałe w naszym mieście;

– przekazywanie gruntów pod spółdzielcze budownictwo mieszkaniowe (oparte na wkładzie finansowym lub pracy własnej udziałowców);

– zatrzymywanie i przyciąganie aktywnych zawodowo mieszkańców poprzez stworzenie przyjaznych warunków do życia zgodnie ze zdiagnozowaną hierarchią potrzeb: miejsce pracy, komunikacja, mieszkanie, bezpieczeństwo, edukacja, życie miejskie.

2. Rozwój gospodarczy i zwiększenie jakości życia

Realizacja tego programu ma na celu zwiększenie ilości miejsc pracy, wzrost ich jakości (mierzony poziomem wynagrodzeń), rozwój działających w Łodzi przedsiębiorstw. Odpowiedzialność za osiągnięcie powyższych celów spoczywa w szczególności na władzach samorządowych i właścicielach przedsiębiorstw. Samorząd lokalny musi pełnić funkcję prorozwojową.

W tym celu miasto:

– zidentyfikuje wszystkie usługi, jakie samorząd świadczy przedsiębiorstwom i rozpocznie działania na rzecz ich udoskonalenia. W ramach programu „Łódź przyjazna przedsiębiorcom” dla jakościowej optymalizacji usług zostanie wykorzystana zarówno wiedza jak i potencjał sektora prywatnego poprzez stworzenia ciała doradczego Prezydenta Miasta spośród kadry zarządzającej łódzkimi przedsiębiorstwami;

– zlikwiduje wszystkie niepotrzebne bariery, ograniczenia, limity i regulacje ograniczające swobodę działalności gospodarczej;

– zintensyfikuje działania na rzecz transferu wiedzy do gospodarki poprzez tworzenie inkubatorów i parków naukowo-technologicznych oraz utworzenie Rady Współpracy Nauki i Biznesu;

– powoła do życia spółki zarządzające parkami przemysłowymi, których zadaniem będzie przyciąganie inwestorów zewnętrznych;

– otworzy dostęp do świadczenia usług komunalnych prywatnym przedsiębiorstwom na zasadzie równej konkurencji ze spółkami miejskimi;

– na szeroką skalę wykorzysta model outsourcingu w realizacji polityk publicznych i obsłudze jednostek administracji samorządowej;

– skoncentruje się na wsparciu otoczenia biznesu, a nie konkretnych firm: budowie infrastruktury, zwiększaniu jakości edukacji, planowaniu przestrzennym, zapewnianiu bezpieczeństwa i porządku.

Jakość życia mieszkańców wzrośnie dzięki wykorzystaniu rosnących wynagrodzeń zgodnie z indywidualnymi preferencjami. Miasto powinno wykorzystać rosnące wpływy podatkowe dla zagwarantowania dostępności usług ekosystemów, które nie mogą być realizowane w swobodnej wymianie usług i towarów na wolnym rynku.

3. Rozwój powiązań infrastrukturalnych z regionem, resztą kraju i Europy

Wykorzystanie centralnego położenia w Polsce i Europie, na skrzyżowaniu najważniejszych dróg tranzytowych daje łódzkim przedsiębiorstwom przewagę logistyczną nad resztą regionu.

W celu umożliwienia jak najpełniejszego wykorzystania tej przewagi władze Łodzi powinny:

– zabiegać o integrację miasta z krajową siecią kolejową i drogową, w szczególności Centralnym Portem Komunikacyjnym;

– zabiegać o jak najszybszą budowę pełnej, bezpłatnej, autostradowo-ekspresowej obwodnicy Łodzi;

– zbudować sieć dróg dojazdowych do obwodnicy zewnętrznej Łodzi;

– zmodernizować sieć drogową w mieście (w szczególności udrażniając ruch na obwodnicy wewnętrznej Łodzi oraz drogach dojazdowych do Centrum);

– zapewnić funkcjonalne wykorzystanie terenów Nowego Centrum Łodzi;

– zapewnić dostępność terenów inwestycyjnych na obrzeżach miasta;

– rozwijać współpracę z gminami regionu, zabiegając o inwestycje w drogi dojazdowe do miast województwa.

Zapewnienie sprawnego transportu w ramach aglomeracji łódzkiej wymaga reorganizacji transportu publicznego:

– realizacja projektu kolei aglomeracyjnej i obwodowej;

– sanacja kołowego transportu publicznego przy zachowaniu miejskiego systemu opłat;

– dowóz komunikacją autobusową z terenów peryferyjnych do węzłów multimodalnych;

4. Zwiększenie zdolności władz miasta do zarządzania prorozwojowego.

„Podstawowe przeszkody dla rozwoju miasta niekoniecznie są złożone. W wielu przypadkach prawdziwy klucz do pobudzenia rozwoju ekonomicznego może po prostu tkwić w poprawie jakości podstawowych usług władzy.”

Bret Schundler, burmistrz Jersey City

Poprawa jakości zarządzania może się odbyć tylko przy jednoczesnej redukcji ilości zadań podlegających władzom miasta. Należy zastosować hybrydowy model zarządzania oparty na równoczesnej centralizacji zarządzania i samodzielności wielu podmiotów, podejmujących drobne decyzje we własnym obszarze działania. Samorząd nie powinien ograniczać się do wyznaczania ogólnie obowiązujących reguł, pozostawiając zarządzanie operacyjne rozproszonym podmiotom, a aktywnie uczestniczyć w ich kontroli i nadzorze, wykazując najwyższy możliwy stopień profesjonalizacji zarządzania.

Należy scentralizować i zracjonalizować zarządzanie majątkiem nieruchomości. Pozwoli to na efektywne wykorzystanie posiadanych zasobów, oszczędności i realizację projektów rozwojowych. Efektywne gospodarowanie posiadanymi zasobami wymaga również wprowadzenia rachunku kosztów realizowanych działań, zawierającego analizę wszystkich kosztów po- noszonych w celu dostarczenia jednostkowej usługi lub produktu. Rachunek powinien obejmować również koszty nieużytkowanego sprzętu i nieruchomości.

Swoim podwykonawcom miasto powinno płacić za efekty działań, a nie poniesione nakłady czy dostarczone produkty. Każda usługa powinna mieć wyznaczone miary (wskaźniki) pożądanych rezultatów. Należy dążyć do standaryzacji świadczonych usług, w celu zapewnienia ich najwyższej jakości, w szczególności w obszarach, w których występuje uciążliwa dla otoczenia konkurencja.

Ponieważ ambicją łódzkich elit powinno być uczynienie z Łodzi centrum innowacji, nowych technologii i przemysłów kreatywnych urząd miasta musi postawić sobie równie ambitne zadania. UMŁ powinien stać się regionalnym liderem we wprowadzaniu rozwiązań outsourcingu usług publicznych i obsługi mieszkańców, wprowadzaniu cyfrowych rozwiązań oraz innowacji społecznych i instytucjonalnych. Przykład państw takich jak Holandia, Dania, czy Estonia pokazuje, że władze samorządowe mogą efektywnie rozwiązywać problemy obywateli online. Urząd Miasta Łodzi powinien oferować możliwie największą liczbę usług publicznych online.

Miasto jest wspólnotą społeczno-instytucjonalną prowadzącą, koordynującą i inicjującą działania mniejszych wspólnot i jednostek. Rozwój Łodzi uzależniony jest od zaangażowania wszystkich mieszkańców w poprawę jakości życia. Władze samorządowe nie powinny utrudniać podejmowanych w dobrej wierze działań, a aktywnie wspierać je i wspólnie zabiegać o silną pozycję Łodzi w kraju i Unii Europejskiej.

Każdy ma jakąś pasję – naszą jest Łódź!